Category: Chayapa ‘s Diary

อากาศยังคงเปลี่ยนแปลง เพื่อน ๆ รักษาสุขภาพกันด้วยนะคะ เดือนนี้ของทรายเป็นเดือนแห่งการนอนโรงพยาบาล ถ้าไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง วันที่ 31 จะได้กลับไปนอนที่บ้านแล้ว แม่ทรายนอนโรงพยาบาลตั้งแต่วันที่ 1 ธันวาคม เพราะหายใจไม่สะดวก ติดเชื้อในปอด และมีแผลกดทับ จากนั้น วันที่ 9 ธันวาคม 2564 คุณแม่ความดันตก โรงพยาบาลอำเภอก็เลย Refer คุณแม่เข้าโรงพยาบาลจังหวัด พอถึงโรงพยาบาล ก็จะมีพยาบาลมารับเคส ซักประวัติคนไข้ รอบนี้แม่พักรักษาที่ตึกเดิม ตึกศัลยกรรมกระดูกและข้อ(ญ) นอนเตียง 25 พยาบาลเป็นกลุ่มเดิมที่เคยดูแลแม่เมื่อปีที่แล้วตอนที่ผ่าตัดคอ (กระดูกคอเคลื่อนทับเส้นประสาทไขสันหลัง C5-C6) ช่วงนี้ที่โรงพยาบาลมีตรวจโควิดก่อนรับผู้ป่วยแอดมิด ตรวจผู้ป่วยด้วยวิธี RT PCR และตรวจญาติด้วย Antigen Test Kit ตรวจผู้ป่วยตอนรับเข้ารักษา และ 48 ชั่วโมงก่อนผ่าตัด และตรวจญาติทุก ๆ 7 วัน พยาบาลหลายคนยังจำแม่ได้ แม่ก็ขอโทษทุกคนจากภาวะสับสนเมื่อตอนรักษาปีก่อน ทุกเช้าจะเริ่มต้นจาก พยาบาลวัดความดัน วัดไข้…

เราเป็นคนอ่อนไหวแหละ อ่อนไหวมาก ๆ อ่อนไหวแบบคิดมาก จนวันหนึ่งที่มุมมองของเรากว้างขึ้น เราถึงได้เข้าใจ เฮ้ย! เวลาที่เรารู้สึกดีกับใคร เราก็จะแผ่กระจายความรัก พลังบวกออกไป เราก็จะรู้สึกว่าคนอื่นดีกับเราจัง เค้ารักเรา แต่ถ้าเรากลัว เราไม่มั่นใจในตัวเอง แค่คนอื่นหน้านิ่ง เราก็คิดไปแล้วว่าเค้าคงไม่ชอบเรา เราทำอะไรผิดหรือเปล่า ทั้ง ๆ ที่ความจริง หลายครั้งเราเองก็หน้านิ่งเหมือนกัน เราไม่ได้ยิ้มตลอดเวลา มีเวลาที่เหนื่อย มีเวลาที่รู้สึกเฉย ๆ แต่เราก็ไม่ได้โกรธ หรือเกลียดใคร เวลาที่มีคน “ไม่ยิ้ม” ให้เรา ก็ไม่ได้แปลว่าเราไม่ดี หรือเค้าไม่ชอบเราเสมอไป อย่าไปจำกัดอะไรนักเลย โฟกัสสิ่งที่สำคัญ เราต้องการอะไร? โฟกัสที่ตัวเรา เรายิ้มหรือยัง? เราทำอะไรได้บ้าง? ทำแบบไหนถึงจะสำเร็จ เพราะบางคนอาจจะหน้านิ่ง เพราะกำลังคิดอะไรบางอย่าง บางคนก็แค่ บ่นไปแบบนั้น บางครั้ง เอ๊ะ! หรือหลายครั้ง เราเองก็เป็นแบบนั้นเหมือนกันนี่นา สดใสเข้าไว้นะ ร่าเริงไว้ มีพระคัมภีร์คริสเตียนข้อหนึ่งเขียนไว้ว่า “เท่าที่เรื่องขึ้นอยู่กับท่าน จงอยู่อย่างสันติกับทุกคน” ใช้ชีวิตแบบให้ตัวเองมีอิสระที่จะเลือก เลือกที่จะสร้าง Moment…

และในวันนึง คุณจะไม่โทษคนอื่นอีกต่อไป คุณแค่… โฟกัสที่การกระทำของตัวเอง ทำให้ดีที่สุดเท่านัั้น! และไม่ว่าคนอื่นจะตอบสนองอย่างไร คุณก็จะยอมรับและเรียนรู้ที่จะเคารพสิทธิของคนนั้น ไม่เปรียบเทียบ ไม่เรียกร้อง ไม่ต้องใช้ชีวิต แบบที่ต้องรอคำอนุญาตจากคนอื่น ไม่ต้องใช้ชีวิต แบบแบกภาระทุกอย่างไว้กับตัวเอง ใช้ชีวิต ด้วยความรัก แบบที่ตัวเองเต็มใจ เต็มที่ เต็มกำลัง บางทีความน้อยใจอาจจะเกิดขึ้นเพราะไม่มีใครรู้ว่าเราต้องการอะไร ลองขอดูสิ ลองบอกความต้องการของตัวเองออกไป ชีวิตมันสั้นนะ รู้สึกตัวอีกที ก็ผ่านมาหลายปี ไม่มีเวลามากพอที่จะปล่อยวันและคืนให้ผ่านไปอย่างว่างเปล่าอีกแล้ว วันนี้ดีที่สุด! เพราะวันวานมันคืนย้อนมาไม่ได้ และวันพรุ่งนี้ยังไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง วันนี้ ทำเลย ลงมือทำให้มากพอ สร้างผลลัพธ์ให้เกิดขึ้น คุณเอง ก็มีอิสระที่จะเลือกใช้ชีวิต ตามแบบที่ต้องการ มีสิทธิ์ที่จะมีความสุข และทำตามใจ ลองถามตัวเอง ว่าอะไรที่สำคัญ สำหรับเรา การได้ทำตามใจตัวเองบ้าง ถือเป็นการชาร์จแบตที่ดีที่สุด แต่ก็นั่นแหละ เราแต่ละคนมีเงื่อนไขชีวิตที่ไม่เหมือนกัน บางทีก็มีสิ่งสำคัญกว่า ที่เราต้องทำมากกว่าสนใจความต้องการของตัวเอง ชีวิตมีแค่ครั้งเดียว วันนี้มีแค่วันเดียว ลองมองดูรอบ ๆ แล้วชาร์จแบตกับความสุขที่มีได้ ความสุขอยู่ไม่ไกล อยู่ที่ใจของเราเลือกที่จะมอง ชีวิตไม่มีปุ่ม Restart…

ยิ่งเราโตขึ้น เรายิ่งลืม “ฟัง” บางครั้งก็เผลอตีความตามความคิดตัวเอง หลงตัดสิน หลงเออออ ก่อนได้ฟังจนจบ หลงประเด็น ว่าผู้พูดอยากจะสื่ออะไร? “เราต้องการแค่ใครบางคนที่รับฟัง” คงจะดีถ้าเราเริ่มต้นที่จะเป็นคนนั้นซะเอง “คนฟังที่ดี” การฟังมีประโยชน์กับเรายังไงบ้าง? 1. การฟังทำให้เรารู้กว้างขึ้น คือ การเรียนรู้ ฟังสิ่งที่ครูบาอาจารย์สอน ฟังประสบการณ์ ฟังข่าวสารบ้านเมือง หรือฟังเพลง ฟังดนตรีบรรเลง ฟังเสียงนก เสียงกา การฟังทุกสิ่งมีประโยชน์ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่ดี หรือไม่ดีก็ตาม 2. การฟังสร้างความสัมพันธ์ที่ดีได้ ความสัมพันธ์เกิดจากการสื่อสาร มีผู้พูด มีผู้ฟัง มีการส่งสาร รับสาร ถ้าเราฟังกัน เราก็จะรู้จักกันและกัน และการรู้จักกัน นำไปสู่ความสัมพันธ์ที่ดี เห็นด้วยมั้ยคะ? ใช้ “หู’ ฟัง | อย่างแรกเลย คือฟัง คำที่ผู้พูด พูดออกมา ฟังข้อความ ฟังประโยคต่าง ๆ ฟังน้ำเสียง ฟัง ให้เข้าหู ใช้ “ตา”…

สวัสดีค่ะ ทรายเป็นมนุษย์อินดี้คนนึง ที่ชื่นชอบคนที่เค้าดูมีความเป็นตัวของตัวเองสูง บางทีก็แอบมองด้านเดียวของบางคน จนลืมมองมุมอื่น ๆ คนที่อยู่ร่วมกับคนอื่นในสังคมได้ ล้วนใช้ความพยายาม และพลังความตั้งใจสูงทั้งสิ้น คำว่า “ง่าย” ล้วนเริ่มต้นมาจากการฝึกฝน ทำบ่อย ๆ ค่อย ๆ ชิน สิ่งที่เราเห็น ไม่ใช่ทั้งหมดของชีวิต ที่ผ่านมาได้ลองเรียนรู้จากเพื่อน ๆ รอบตัวบ้าง คือจะบอกว่า เพื่อน ๆ มีความสามารถในการปรับตัวสูงทั้งนั้นเลย มีใจที่อ่อนน้อมถ่อมตน เข้าหาคนอื่นก่อน ตามสถานการณ์และกาลเทศะ ในการอยู่ร่วมกันกับคนอื่นในสังคม การเอาตัวเองเป็นศูนย์กลางไม่ใช่คำตอบ และคนอื่นไม่ได้จำเป็นที่จะต้องพยายามปรับตัวเข้าหาเรา เราอาจจะมีเหตุผลเข้าข้างตัวเองมากมาย ไม่ว่าจะเป็น ฉันนอนน้อย วันนี้ฉันไม่มีอารมณ์ยิ้มให้คนอื่นหรอก ก็ฉันอายนี่นา ฉันไม่รู้จะทักเขาอย่างไร ฉันก็เป็นคนแบบนี้แหละ อยากคบก็คบ ไม่อยากคบก็แล้วแต่ ฯลฯ ความจริงแล้วเราเองก็มีศักยภาพในการปรับตัวไม่แพ้คนอื่นนะ การเข้าสังคมบ้าง สำคัญจริง ๆ เพราะว่ามันจะช่วยให้เรารู้จักคนอื่นมากขึ้น รู้จักตัวเองมากขึ้น เคารพซึ่งกันและกันมากขึ้น ในสังคมใดสังคมหนึ่ง เราล้วนมีหมวกใบหนึ่ง ที่ชื่อว่า บทบาทและหน้าที่ รวมถึง กาลเทศะ…

เป้าหมายของการสื่อสาร ก็คือการได้รับ สาร ที่ผู้ส่งต้องการ สื่อ ที่สำคัญจริง ๆ ก็แค่นี้แหละ

ช่วงที่ผ่านมา มีช่วงนึงที่รู้สึกหงุดหงิดง่ายมาก โกรธตัวเอง โกรธคนอื่น ใจมันสั่น มันร้อนไปหมด สับสน วุ่นวาย หายใจไม่เต็มอิ่ม ความโกรธมันทำร้ายคนได้ขนาดนี้เลยค่ะ ทำให้ร่างกายเราป่วยด้วย ใจร่าเริงเป็นยาอย่างดี แต่จิตใจชอกช้ำทำให้กระดูกแห้ง สุภาษิต 17:22 วันนี้ก็เลยอยากจะมาชวนเพื่อน ๆ ทบทวน เรื่องความโกรธ ในพระคัมภีร์ไบเบิลด้วยกันค่ะ ความจริงคือ ไม่ว่าเราจะรู้จักพระเยซูคริสต์หรือไม่ แต่เราทุกคนเหมือนกัน เป็นมนุษย์ที่ถูกสร้าง มีอารมณ์ รัก โลภ โกรธ หลง ดีใจ เสียใจ ผิดหวัง อารมณ์เป็นสิ่งที่ดีนะคะ เป็นสิ่งที่พระเจ้าใส่เอาไว้ในมนุษย์ถ้าเราไม่มีอารมณ์อะไรเลย เราเองก็คงไม่ต่างจากหุ่นยนต์ หรือถ้าเราไม่รู้สึกอะไรเลย ไม่รัก ไม่โกรธ ไม่เสียใจ ไม่ดีใจ เราก็คงพลาดสิ่งที่ดีมากมาย ถ้ามีแต่ความสุข มันคงไม่สุขเท่ากับการที่เรารู้จักความทุกข์ด้วย ความโกรธ คืออะไรนะ?ตามพจนานุกรมได้ให้ความหมายของคำว่า “โกรธ” ว่า(โกฺรด) ก. ขุ่นเคืองใจอย่างแรง, ไม่พอใจอย่างรุนแรง ความโกรธเนี่ย รวมไปถึง ความน้อยใจ ความขมขื่นใจด้วยนะคะ ความอิจฉาก็ใช่ค่ะ…

เพราะชีวิตของเราอยู่ในพระหัตถ์ของพระเจ้า สิ่งที่เกิดขึ้นอยู่ในแผนการณ์ของพระเจ้า และพระองค์ผู้เริ่มการดีไว้ในพวกท่านแล้ว จะทำให้สำเร็จแน่นอน

บทกลอนหนุนใจ ไว้อ่านเพลิน ๆ