เราเป็นคนอ่อนไหวแหละ อ่อนไหวมาก ๆ อ่อนไหวแบบคิดมาก จนวันหนึ่งที่มุมมองของเรากว้างขึ้น เราถึงได้เข้าใจ เฮ้ย! เวลาที่เรารู้สึกดีกับใคร เราก็จะแผ่กระจายความรัก พลังบวกออกไป เราก็จะรู้สึกว่าคนอื่นดีกับเราจัง เค้ารักเรา
แต่ถ้าเรากลัว เราไม่มั่นใจในตัวเอง แค่คนอื่นหน้านิ่ง เราก็คิดไปแล้วว่าเค้าคงไม่ชอบเรา เราทำอะไรผิดหรือเปล่า ทั้ง ๆ ที่ความจริง หลายครั้งเราเองก็หน้านิ่งเหมือนกัน เราไม่ได้ยิ้มตลอดเวลา มีเวลาที่เหนื่อย มีเวลาที่รู้สึกเฉย ๆ แต่เราก็ไม่ได้โกรธ หรือเกลียดใคร
เวลาที่มีคน “ไม่ยิ้ม” ให้เรา ก็ไม่ได้แปลว่าเราไม่ดี หรือเค้าไม่ชอบเราเสมอไป
อย่าไปจำกัดอะไรนักเลย โฟกัสสิ่งที่สำคัญ เราต้องการอะไร? โฟกัสที่ตัวเรา เรายิ้มหรือยัง? เราทำอะไรได้บ้าง? ทำแบบไหนถึงจะสำเร็จ เพราะบางคนอาจจะหน้านิ่ง เพราะกำลังคิดอะไรบางอย่าง บางคนก็แค่ บ่นไปแบบนั้น บางครั้ง เอ๊ะ! หรือหลายครั้ง เราเองก็เป็นแบบนั้นเหมือนกันนี่นา
สดใสเข้าไว้นะ ร่าเริงไว้ มีพระคัมภีร์คริสเตียนข้อหนึ่งเขียนไว้ว่า “เท่าที่เรื่องขึ้นอยู่กับท่าน จงอยู่อย่างสันติกับทุกคน”
ใช้ชีวิตแบบให้ตัวเองมีอิสระที่จะเลือก เลือกที่จะสร้าง Moment ดี ๆ เรื่องบางเรื่อง มองข้ามไปบ้างก็ได้
โฟกัสความสุข โฟกัสเรื่องที่เราทำได้
SaiChi Chayapa
